Drugiej takiej dzielnicy w Poznaniu nie ma. Hasło Sołacz wywołuje obraz wyjątkowo dobrze zaplanowanej willowej dzielnicy z kameralną zabudową z pierwszych dekad XX wieku. Wszystko wśród bujnej zieleni i wokół malowniczego parku. Ale to nie cała prawda o Sołaczu. Są tam też domy młodsze i – prostsze, wkomponowane z taktem w historyczną siatkę ulic. Właśnie pod taki nieoczywisty sołacki adres zapraszamy w kolejnym odcinku Domokrążców. Modernistyczny dom zamieszkuje czteroosobowa rodzina, której głowami są psycholożka i artysta. Dla obojga dom jest również miejscem pracy, na którą jest na szczęście miejsce. To zasługa przemyślanej aranżacji wnętrz budynku postawionego według projektu z lat 70. XX wieku, ale wykańczanego i przerabianego przed dwudziestoma laty. Czas zatem na opowieść i o tradycyjnym Sołaczu, i o adaptacji PRL-owskiej „kostki”, i o dość absorbującym sąsiedztwie. Jakim? Tego i innych interesujących rzeczy dowiecie się z filmu.

CZ

V Poznani není žádná jiná podobná čtvrť. Slogan Sołacz evokuje představu výjimečně dobře řešené vilové čtvrti s komorní zástavbou z prvních desetiletí 20. století. Vše uprostřed svěží zeleně a malebného parku. To však není celá pravda o Sołaczovi. Jsou zde také mladší a – jednodušší domy, taktně začleněné do historické uliční sítě. Na takovou neobjevnou adresu vás pozveme v dalším díle Domokrążcy. Modernistický dům obývá čtyřčlenná rodina, jejímiž hlavami jsou psycholožka a umělec. Pro oba je domov také místem práce, pro kterou je zde naštěstí prostor. Je to díky promyšlenému interiéru budovy postavené podle návrhu ze 70. let. Byl postaven v 70. letech 20. století, ale dokončen a přepracován byl před dvaceti lety. Je tedy čas na vyprávění jak o tradičním Sołaczi, tak o adaptaci komunistické “kostky” a poměrně poutavém okolí. Který z nich? To a další zajímavosti se dozvíte z filmu.